Johnny got his Gun (1971)

Ég skellti mér í hádramað !

Hér fylgjumst við með ungum manni sem verður fyrir því óláni að verða fyrir sprengju í fyrri heimstyrjöldinni. Við þetta missir hann í raun öll skynfæri, augu, munn, nef, hendur o.s.frv. Hann varð í raun tilraun læknis sem var að prófa hvort líkaminn gæti lifað án hugans. Hins vegar er hugurinn ekki búinn heldur á fullu. Getur bara ekki gefið neitt frá sér. Þetta gefur ekki mikla möguleika á því að láta manninn tala mikið við aðra og er því stór hluti myndarinnar minningar þessa manns, þá aðallega úr barnæsku um föður sinn og svo kærustuna sem beið heima. Svo er það einn daginn að hann áttar sig á aðferð til að hafa samband við umheiminn.

Myndin var að stórum hluta tekin upp í svarthvítu, sá hluti eftir slysið, og svo minningarnar í lit.  Þetta er dáldið spes mynd, á góðan hátt, enda um frekar óvenjulegt umfangsefni. Það var alveg ótrúlegt hvað ég hélst við að horfa á þessa mynd enda lítið um spennu. Hún var samt á furðulegan hátt frekar góð..... bara svolítið klikkuð.

Þess má geta að það er búið að taka upp endurútgáfu af myndinni og er hún í klippingu, samkvæmt imdb.com 

Það gæti orðið fróðlegt núna á tímum tölvuteiknunar hvernig þeir útfæra drauma hans og minningar. Eitt veit ég þó með vissu... sprengjuhljóðið verður aðeins flottara í þeirri nýju. Það getur vel verið að það hafi átt að vera svona en ég fílaði það bara ekki. 

Athugasemdir

[Valey, 10.1.2008 kl. 08:47]

Helduru að ég myndi fíla hana??

[Óskar Ólafur Hauksson, 12.1.2008 kl. 14:39]

Humm... það er spurning. Maður þarf að vera temmilega einbeittur til að komast í gegnum hana. Þetta er náttúrulega ekki mjög mainstream mynd þannig séð en það sakar ekki að prófa

[Siggi Palli (IP-tala skráð) 11.4.2008 kl. 21:29]

Hljómar eins og snilldarskáldsaga (sem upprunalega sagan örugglega er), en jafnframt nánast ókvikmyndanlegt. Mig langar til þess að sjá hana þó ekki væri nema til þess að sjá hvernig hún leysir þessa stöðu.

 4 stig.