Koktebel (2003)

Mig hreinlega vantar orð yfir þessa mynd. Hún er í stuttu máli alveg æðisleg ! Það er bara einhver undraverður sjarmi yfir henni sem ég er ekki alveg búinn að átta mig á á þessari stundu. Hún er öll bara svo fullkomin.

En hvað er það sem gerir hana að nýju uppáhalds myndinni minni ? 

Hún er öll frekar hæg og gengur bara einhvern veginn... hægt en öruggt. Það að myndir séu hægar og rólegar gerir þær ekkert frekar betri heldur er það frekar hvort manni finnst myndir verða langdregnar og skotin eiga rétt á sér... Þessi er alls ekki langdregin þrátt fyrir rólegheitin. Það eru alveg hellingur af skotum sem aðrir leikstjórar hefðu einfaldlega hennt út og gagnast sögunni í raun ekkert en samt smell passa þau á sína staði.

Ekki má gleyma hversu ótrúlega flott skotin eru öll. Oft á tíðum fannst manni myndin vera náttúrulífsmynd frá Krímskaga heldur en eitthvað annað... en hins vegar er það er ekki löstur í þetta skiptið.  Þetta bætir bara á myndina.

Söguþráður myndarinnar er ekkert sérstaklega flókinn í rauninni. Myndin fjallar um mann sem ferðast með son sinn um 1000km leið frá Moskvu til Koktebel á Krímskaga. Það kemur svo smám saman í ljós að faðirinn er orðinn ekkill, misst vinnuna og á við áfengis vanda að stríða. (Alveg slatti að berjast við). Strákurinn hefur mátt þola margt eins og má skilja en kemur sér undan með áhuga sínum á flugi. Hann ímyndar sér að hann geti flogið hátt upp og séð jörðina úr lofti. Í huga hans er endastaður þeirra, minnisvarði um svifflug í Koktebel, táknmynd fyrir nýtt upphaf fyrir hann og föður hans. líta má á ferðalagið sem uppreisn æru föðursins með því að sýna að hann geti enn vel gert eitthvað að viti en ekki bara sitið heima og vælt....

Ferðast þeir feðgar aðallega fótgangandi eða með lest og gengur það ekkert sérstaklega hratt hjá þeim. Stopp þeir af og til og leita sér að vinnu. Kynnast þeir hinum ótrúlegustu persónum en samt ekki á kómískan máta eða þannig að þær verða kjánalegar. 

Á bak við allt þetta liggur sagan um hina fornu frægð Sovét-ríkjanna. Flest allt er í niðurníðslu og er í raun ömurlegt að horfa upp á hvernig allt hefur grotnað niður. Smá spoiler hér ! -- Minnismerkið um svifflugið er þó áhrifa ríkasta dæmið. Maður hafði ímyndað sér eitthvert stórt og fallegt minnismerki með svifflugvél jafnvel.... Þetta var einungis steyptur klumpur sem var allur sprunginn og hafði eflaust verið flott fyrir 20 árum eða svo. 

Á heildina litið er þetta rosalega falleg og hugljúf mynd um feðga sem reyna að lífga upp á samband sitt. 

Hæg en gengur án þess að hiksta.

Athugasemdir

[Siggi Palli (IP-tala skráð) 11.3.2008 kl. 14:27]

Hljómar ansi vel. Mér finnst einmitt hægar myndir geta verið mjög góðar, sérstaklega ef maður á að lifa sig inn í líf persóna og einfaldlega upplifa myndina.

5 stig.